درباره‌ی فیلم تصنیف باستر اسکراگز

  فیلم تصنیف باستر اسکراگز (The ballad of buster Scruggs) آخرین ساخته‌ی وسترنِ برادرانِ کوئن اثری متفاوت با تمامِ آثارِ کلاسیکِ وسترن است. فیلمی ۶ اپیزودی، که هیچ تمایلی به قصه‌گویی به سیاقِ اعقابش ندارد؛ و به همین دلیل می‌توان آن را مدرن‌ترین وسترنِ سینما دانست.

بنده منتقدِ فیلم نیستم. نه تحصیلی مرتبط با نقدِ فیلم کرده‌ام، و نه دوست دارم خود را منتقدِ فیلم بنام‌ام. پس این یادداشت نقد فیلم تصنیف باستر اسکراگز نیست. چراکه نقد کردن، یا به قولِ عبدالحسین زرین‌کوب، جدا کردنِ سره از ناسره، کاری‌ست دشوار و دانش‌محتاج؛ نیازمندِ خالی کردنِ نقد از هرگونه نظرِ شخصی‌ و جانب‌داری‌هاست. و یافتنِ عیارِ حقیقیِ اثر با سنگ و صافیِ هنرش. خصایلِ خاصی را طلب می‌کند که از عهده‌ی هر کسی برنمی‌آید و بنده هم یادداشتم را با نظرِ شخصی می‌نویسم، و به این ترتیب از دایره‌ی نقد بیرون است. چراکه نقد و مبانیِ نقد، قابلِ تعمیم و فراگیر برای آثارِ دیگر نیز هست؛ و این یادداشت چنین نیست. اگرچه می‌توان به راحتیِ آبِ خوردن مدعی‌ِ نقد و منتقد بود. اما آنچه که ما می‌بینیم به اسمِ نقدِ فیلم از دستِ بنویس‌های خام‌دستِ دنیای مجازی در رفته، گیردادن‌هایی به داستان است و بس.

بنابراین این یادداشت، متنی با نظرگاهِ شخصی “درباره‌ی” آخرین ساخته‌ی برادران کوئن است. که از آن با نامِ جُستار یا به تعبیرِ بنده “درباره“ یاد می‌شود. در ممالکِ غریبه به آن Review هم می‌گویند تا اثر مرور شود و با Criticism به معنای نقد کردن متفاوت است. درباره‌نویسی به زعمِ بنده عنوانِ صحیح‌ترِ Essay یا جستار است. جُستار شیوه‌های نوشتنِ مخصوصِ خود را دارد و به سببِ همان شیوه‌های نوشتن، از Review متفاوت می‌شود. از جمله‌ی تفاوت‌هایش، آوردنِ نظرها و تجربه‌های شخصی در جستار است.

ادامه را در مجله آراد مگ بخوانید.