پیغام

چون درختی اندر اقصای زمستانم

ریخته دیری‌ست

هرچه بودم یاد و هرچه بودم برگ.

هیچ‌چیز به‌اندازۀ همین چند کلمه از اخوان نتوانست سالی را که از سرم گذشت، توصیف کند. سالی که بسیار اندک شعر خواندم، و حضورِ جنابش را در اطرافم کمتر احساس کردم، اما در آخر، او بود که سخنِ پایانی را بر زبانم راند.

بخشی از شعر «پیغام»، از مهدی اخوان ثالث،‌ سرودۀ‌ 1336.